Het thuisgevoel zorgt ervoor dat bezoeker Jille de Klein vaak langskomt
Tijdens ons bezoek aan het Alma Inloopershuis spreken we met Jille de Kleine. Jille is 71 jaar en heeft kanker, na zijn pensionering werd hij ziek. Hij is vandaag in het ziekenhuis omdat hij net bloed heeft geprikt. Hij moet nu samen met zijn vrouw wachten op de uitslag van het onderzoek. Het is een gekke dag voor Jille, want hij en zijn vrouw zijn vandaag 45 jaar getrouwd, een feestdag, maar tegelijkertijd zit hij ook in spanning. Het wachten op de uitkomst van een controle went namelijk nooit. Wat helpt om de spanning iets te verlichtten is het warme ontvangst in het Alma Inloopershuis door de gastvrouwen. “Om de drie maanden ben ik in het ziekenhuis voor controle, dan kom ik eventjes langs om een kop koffie te drinken en te praten.”.
Jille is vaak in het ziekenhuis te vinden, want naast de controles gaat hij ook twee keer per week naar fysiotherapie. “In de krant las ik dat het Alma Inloopershuis er kwam en tijdens mijn volgende bezoek aan het ziekenhuis liep ik daarom al vrij snel binnen.”. Eerst ging hij vaak naar praatgroepen, maar het Inloopershuis heeft dit vervangen. Jille is namelijk erg open en vindt het belangrijk om over zijn ziekte te praten. Dit is voor zijn omgeving soms wel lastig. “Mijn vrouw vindt het lastig dat ik thuis zoveel bezig ben met mijn ziekte. Maar ja, je hebt het nou eenmaal. Ik heb vier kleinkinderen, maar wil het bij hen ook niet altijd over mijn ziekte hebben. Daarom kom ik hier, zodat ik lotgenoten kan ontmoeten en met hen kan praten.”
“Bij de eerste binnenkomst voelde ik me meteen thuis.”
“Op het moment van binnenlopen voelde ik me gelijk thuis.” Voordat het Alma Inloopershuis bestond zat hij vaak in de kantine te wachten op de uitslag van zijn onderzoek, maar dat was toch niet altijd prettig. “In het Alma Inloopershuis zit je tussen lotgenoten. Je kan over je ziekte vertellen en van de verhalen van anderen leren. Er zijn veel mensen die graag hun verhaal kwijt willen en dat kan hier.” Jille benadrukt dat het zo fijn is dat je steun krijgt van de gastvrouwen en gastheren en activiteiten met lotgenoten kan ondernemen, zodat je niet alleen bent met je ziekte.
Bij de pakken neer gaan zitten doet Jille niet. Vroeger heeft hij altijd veel gesport en deed mee aan triatlons en marathons. Helaas kan hij nu niet alles meer doen wat hij wil. Wandelen doet hij nog wel erg veel en vindt hij erg fijn. Zijn ultieme droom is nog om een keer de Nijmeegse Vierdaagse te lopen.
